Ons gebarenverhaal
Tijdens de zwangerschap kwam ik een artikeltje over baby- en kindergebaren tegen in Kiind Magazine. Ik was meteen enthousiast! Ik ging op zoek naar wat extra informatie, ik las een boek en zocht gebaren op. Van zodra onze dochter geboren werd startte ik met gebaren met ons kindje.
Gezien ik al vanaf de geboorte aan het gebaren was met onze dochter, duurde het natuurlijk wel even voordat ze ging terug gebaren. Maar dan kwam het! Ik zag dat ons kindje meer en meer begon te begrijpen wat ik zei en gebaarde naar haar. Rond 8 maanden begon ze met zwaaien! Dada naar papa die gaat werken, dada naar haar grootouders en dada naar de 🐈.
Toen ze 10 maanden werd, kwam haar eerst échte babygebaar: 🚂! Je denkt misschien: “Wat een raar gebaar om als eerste terug te gebaren?”, maar dat was het voor ons zeker niet! Wij wonen aan een treinspoor, dus zien dagelijks meerdere ? passeren. We keken en zwaaiden er vaak samen naar. Doordat dit moment vaak voorkwam hebben we het gebaar veel herhaald en pikte ze het snel op!
Een beetje later kwam ook het gebaar voor 🍼 erbij. Het moment dat je kleine kindje jou zélf kan aangeven dat die graag 🍼 wilt drinken is zó bijzonder! Ik moest vaak niet meer zo hard op zoek gaan wat ze nu eigenlijk wou, want ze kon het mij vertellen met haar handjes🥰
Tussen de 13 en de 14 maanden kwamen ook nog de gebaren voor slapen, muziek, horen, kusje, water en vliegtuig erbij. De maanden daarna leerde ze gemiddeld 5-10 nieuwe gebaren per maand bij! Ze kon mij vertellen over de dieren die rond zich zag, ze gebaarde voor het eerst ‘danku’ en ‘i love you’, ze leerde met behulp van gebaren wat ‘wachten’ en ‘nat’ wou zeggen én ik kon haar veel duidelijkheid en voorspelbaarheid bieden door gebaren zoals ‘eten’, ‘bad’ en ‘tanden poetsen’. Na 21 maanden leerde ze zoveel gebaren dat ik het niet meer kon bijhouden!
Ken je dat gevoel als je kindje iets voor eerst doet? Wel dat moment mocht ik zoveel maanden na elkaar herbeleven telkens ze mij iets met haar handjes probeerde te vertellen. Het bracht zoveel extra plezier in onze dag!
Ze is, wanneer ik dit schrijf, net 3 geworden en gebaren ondersteunen nog steeds onze communicatie. Als ik haar niet goed begrijp, helpt het om duidelijk te maken wat ze juist wilt zeggen. Het helpt haar om moeilijke concepten aan te leren zoals wat een ‘tunnel’ juist is of wat het verschil is tussen ‘zuur’ en ‘zoet’. Het helpt haar de kleuren te leren of de dagen van de week. Het blijft ook gewoon heel leuk om samen te doen, te ontdekken wat die vingertjes kunnen doen en te leren hoe taal er visueel kan uitzien. En een van de allermooiste dingen: het helpt om écht even te verbinden met elkaar. Ik neem dat moment om te vertragen, haar aan te kijken en met mijn volle aandacht met haar te communiceren🥰
Ook in de toekomst denk ik dat gebaren ons nog veel kunnen helpen om taal te leren, te blijven verbinden met elkaar én haar meer te leren over Vlaamse Gebarentaal en de dovengemeeschap. Ik vind het zo waardevol om haar dat stukje waardering voor visuele taal mee te geven en hoop dat ze met haar basiswoordenschat Vlaamse Gebarentaal met nog veel dove en slechthorende mensen kan connecteren🙏
