Mama Laura en Luna 

Mijn naam is Laura en ik ben 28 jaar en mama van een prachtig dochtertje die ondertussen 18 maand oud is.

Ik heb al zeer lang veel interesse in gebarentaal, maar door mijn uren op het werk (vroeges, lates, nachten en een zeer wisselend rooster) is het voor mij zeer moeilijk om dergelijke cursussen te volgen. Desalniettemin volg ik al lang enkele instagramprofielen die zich bezighouden met gebaren. Toen ik zwanger was van ons dochtertje kwam ik ook in contact met gebarenstem en handjes zwaaien en zo leerde ik baby- en kindergebaren kennen.

Ik zocht gebaren op, kocht basisboekjes en toen mijn dochter 5 maand was, begon ik met gebaren. Eerst ging dit moeilijk, ikzelf ben niet zo gekend met gebaren en gebruikte het enkel bij mijn dochter en zij gebaarde natuurlijk niet terug. Ik begon met enkele basisgebaren. "Eten", "drinken", "slapen", "nog" enzoverder...

Na een tijdje begon ik het ook lastig te vinden om vol te houden. Mijn vriend was vaak sceptisch over het "nut" van de gebaren en ik zag nog geen vooruitgang. En toen opeens zag ik haar handjes licht draaien toen ik het woord "spelen" zei.

Ik was over the moon 😅 ... eindelijk had al dat herhalen geloond.

Toen volgde het gebaar voor "nog" tijdens het eten en o man wat gebruikte ze dat graag 😅.

Wat vond ik het leuk om die gebaren te doen met haar en toch een beetje een zicht te krijgen in wat ze dacht en dat was ook exact mijn bedoeling met de gebaren.

Ondertussen is ze dus al 18 maanden en heeft ze al veel gebaren geleerd. Sommige gebaren zoals de "nog" zijn vervangen door het uitspreken van het woord, sommige zoals "gedaan" blijven gecombineerd met het gebaar.

We doen ook dierengebaren (toch die dat ik ken) en lezen dan boekjes en dan kijkt ze naar me om het gebaar van de diertjes te doen. Het schattigste nu is wanneer ze een olifant wilt benoemen houdt ze haar hand aan haar neus open en maakt ze terwijl enthousiast het geluid van een olifant 🤣

Het gebaren gaat ook in golven, door de drukte op werk is het soms moeilijk om mij er echt volledig op te storten. Ook van haar kant is het met ups en downs, soms is er interesse en soms minder. Maar het belangrijkste is dat we het proberen en ookal is het niet veel, het helpt haar in het uiten van emoties/noden op een veilige manier naar mij toe en daar ben ik al blij mee. Nu is ze ook een soms wat koppige peuter dus wil ze niet altijd mee met wat ik wil  🤣 maar toch komt ze nog met haar boekje van "hey baby" omdat ik dat boekje voorlees met gebaren en ze dat de max vindt.

In de nabije toekomst wil ik graag een boekje maken om de crèche/school en grootouders ook wat te tonen welke gebaren ze kunnen gebruiken, maar ik ben er al even mee bezig en vind niet altijd de tijd 🤣

Hoe veel of hoe weinig we de gebaren in de toekomst ook gaan gebruiken, ik ben blij dat we het doen en dat het ons helpt in communiceren en ons verbindt. En dat is het mooiste van al ❤️

Terug naar het overzicht