Hallo, ik ben Anouk, mama van ons 2-jarig zoontje Matt. Nog voor ik zwanger was hadden we beslist om gebaren te gebruiken in de babyfase. Ik werk zelf in het buitengewoon onderwijs en hier gebruiken we SMOG ( spreken met ondersteuning van gebaren). Ik wist dat kindjes al vaak kunnen gebaren voor ze kunnen praten. Dit leek ons ideaal om dit met ons kindje ook te doen!

Na 4 maanden bleek dat ons zoontje slechthorend was en kwamen we plots middenin de wereld van hoorapparaten, therapie en gehoortraining terecht. Naast nog vele andere medische zaken en afspraken werden we doorverwezen naar een revalidatie centrum. Door zowel de artsen als therapeuten werd ons afgeraden te gebaren omdat dit zijn spraak zou beïnvloeden. Ik ben daar steevast tegenin gegaan, maar denk dat er heel veel ouders daarnaar luisteren.

Voor ons versterkte dit alleen maar het gebruik van gebaren. Ik kon al SMOG en gebruikte dit dagelijks en later zijn we gaan uitbreiden met woordenschat uit de Vlaamse Gebarentaal. Een cursus voor Vlaamse Gebarentaal hebben we nog niet gevolgd (door de vele afspraken en zorgen die we al doormaakten), maar we zoeken wel regelmatig nieuwe gebaren op naar de noden die we zien bij ons zoontje. Gezien zijn gehoor steeds slechter wordt en hij nog heel onverstaanbaar praat zijn wij heel blij dat hij zich zo goed kan uitdrukken met zijn gebaren. Hierdoor heeft hij toch de kans om zich duidelijk te maken en zich begrepen te voelen. 

We blijven onze gebaren uitbreiden en delen met de mensen rondom ons. Ons zoontje is ondertussen 3 en gebaart erop los! Ook de andere kindjes in de opvang beginnen zijn gebaren over te nemen. En nog steeds horen we hier en daar: “Pas daar mee op!”. Zo jammer want wij merken dat dit ons zoontje heel veel frustratie bespaart! Hij begrijpt alles maar spreekt zo onduidelijk, heeft een beperkte woordenschat doordat hij zo slecht hoort. Door de gebaren kan mijn zoontje zoveel meer vertellen en uiten dan dat hij anders had gekund en hier zijn we heel blij om! Dus wij blijven verder gebaren! En achteraf gezien heel veel spijt dat we hier niet meer steun bij kregen en we zelf nog geen cursus gebarentaal konden volgen.

Steun van de omgeving en anderen zien gebaren is zo waardevol voor ons. Ik vind het zo moeilijk om in de wereld van gebaren te blijven als je nergens verbinding hebt. Ik ben altijd heel blij met de posts en stories van Handjes zwaaien!!! Het doet me zoveel om die connectie te hebben met andere ouders of mensen die (leren) gebaren.

Een paar maanden geleden waren we bijvoorbeeld in het ziekenhuis op weg naar de audiologie. In de hal beneden was een ouder koppel achter ons volop aan het gebaren. Mijn zoontje was vol verwondering aan het kijken! Ik gebaarde naar hem: “Mensen ook gebaren, zelfde als Matt”. Waarop het koppel vragen begon te stellen. De vrouw kon zowel spreken als gebaren. Haar partner was doof en gebaarde alles. Fantastisch om even kort te communiceren met een ander doof persoon. Mijn zoontje was helemaal onder de indruk! 🥰

Terug naar het overzicht